Turbo σε δύο ρόδες (Video)

Γράφει ο Κώστας Ταρναβάς  //  26.02.2018

Η υπερτροφοδότηση στις μοτοσυκλέτες δεν είναι κάτι καινούργιο. Πριν το Kawasaki H2 οι Ιάπωνες κατασκευαστές είχαν ασχοληθεί με το θέμα ενδελεχώς!

Στις αρχές της δεκαετίας του ΄80 οι τέσσερις ιαπωνικές εταιρείες βρίσκονταν στην κορύφωση της δημιουργικότητάς τους . Έψαχναν νέες τεχνολογίες για να δελεάσουν το κοινό και γίνονταν ολοένα και πιο «τολμηρή» σε θέματα design. Αυτή η διαρκής αναζήτηση τις οδήγησε και στο turbo.

Την τεχνολογία την είχε υιοθετήσει η βιομηχανία αυτοκινήτου πολλά χρόνια πριν, με μεγάλη επιτυχία και αυτό αποτελούσε ακόμη μια πρόκληση για τους μηχανικούς των εργοστασίων μοτοσυκλετών, που ήθελαν να αποδείξουν πως δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τους συναδέλφους τους.

Την αρχή έκανε η Honda, όταν το 1981 παρουσίασε το CX500 Turbo. Ήταν βασισμένη στην απλή CX500 της οποίας ο κινητήρας είχε σχεδιαστεί για να μπορεί να δεχθεί στροβιλοσυμπιεστή. Με σύστημα ψεκασμού, δύο ηλεκτρονικούς εγκεφάλους, το CX500 Turbo απέδιδε 82 ίππους και είχε βάρος 220 κιλά. Όσο για την εμφάνιση… το φέρινγκ,μ οι χρυσές ζάντες και το «διαστημικό» για την εποχή πάνελ οργάνων έφερναν το CX500 Turbo πολύ μπροστά από την εποχή του. Στην παραγωγή βγήκαν 5.400 μοτοσυκλέτες και το 1983 αντικαταστάθηκε από το CX650 Turbo.

To 1982 η Yamaha μπαίνει στο χορό με το XJ 650 Turbo. Ήταν τετρακύλινδρο και επίσης sport touring όπως και το Honda. Όμως τεχνολογικά δεν ήταν το ίδιο προηγμένο. Αντί για άμεσο ψεκασμό χρησιμοποιήθηκαν για την τροφοδοσία του κλασσικά καρμπυρατέρ. Απέδιδε 90 ίππους και 8,3 κιλά ροπής με βάρος 230 κιλά. Το πιο «διαστημικό» σε εμφάνιση σίγουρα και πάνω στο νήμα κερδίζει τον τίτλο του ασχημότερου από ο CX.

Το 1983 ήταν η χρονιά που παρουσιάστηκε ο απόγονος του CX500. To CX650 αλλά και το πρώτο turbo δίκυκλο της Suzuki. To ΧΝ85 αποτέλεσε μια επική αποτυχία για το ιπαωνικό εργοστάσιο. Παρ΄ ότι ήταν το πρώτο supersport με turbo και τροχό 16 ιντσών μπροστά (χαρακτηριστικό των αγωνιστικών κατασκευών), ήταν πολύ πιο αργό από αντίστοιχες μοτοσυκλέτες του είδους. Την ονομασία του την πήρε από την μέγιστη ιπποδύναμη του που ήταν 85 ίπποι όμως στην πραγματικότητα δεν απέδιδε πάνω από 70.Ήταν τετρακύλινδρο 650 κ.εκ. με σύστημα ψεκασμού και στήσιμο supersport γεγονός που το έκανε πολύ καλό στο δρόμο. Το design είχε αρκετά στοιχεία από την θρυλική Katana. Παρήχθησαν μόλις 1.153 μονάδες από το 1983 έως το 1985.

To Kawasaki GPz750 Turbo παρουσιάστηκε επίσης το 1983. Δεν αποτελούσε απλά ένα GPz750 με προσθήκη υπερσυμπιεστή αλλά έφερε πολλά εξαρτήματα αποκλειστικά σχεδιασμένα για την έκδοση Turbo. Ήταν το μεγαλύτερο σε κυβισμό με 738 κ.εκ. και το πιο ισχυρό με 112 ίππους. Οι επιδόσεις της και η τελική της που έφτανε τα 240 χ.α.ω. ήταν ισάξιες με αυτές του GPz1100 και για αρκετά χρόνια – όπως έχει συνέβη και με άλλες μοτοσυκλέτες της Kawasaki – κρατούσε τον τίτλο της ισχυρότερης μοτοσυκλέτας παραγωγής. Συγκρινόμενη με τις υπόλοιπες turbo της εποχής ήταν μακράν η καλύτερη.